Op het kerkhof aan de voet van de Grote Kerk van Emden (Ostfriesland) liggen de graven dicht aaneen.
De Grote Kerk werd tijdens de Tweede Wereldoorlog op 11 december 1943 verwoest als gevolg van een bombardement. De ruïne van de kerk werd geïntegreerd in de nieuw gebouwde bibliotheek, die onderdak biedt aan de al sinds 1559 bestaande kerkelijke bibliotheek. Deze voor het gereformeerd protestantisme zeer belangrijke bibliotheek kreeg de naam Johannes a Lasco Bibliotheek, naar de Poolse edelman, reformator van Ostfriesland en grote Europese geleerde. Johannes a Lasco was van 1542 tot 1549 Superintendent en hield in die hoedanigheid toezicht op de protestantse gemeenten in Ostfriesland. De kerk zelf bood tijdens de Tachtigjarige oorlog onderdak aan de protestantse vluchtelingen uit de Nederlanden. De Grote Kerk wordt daarom gezien als de Moederkerk van de gereformeerde kerken in de Nederlanden.
Hoe weinig grenzen in het verleden hebben betekend mag duidelijk worden uit de Nederlandse namen, die men hier op de kerkhoven in grote aantallen aantreft. Sommige monumenten zijn voorzien van grafpoëzie, meermalen in het Nederlands.
In 1820 stichtte Helias Neder een grafplaats, bestaande uit negen ruststeden, zoals wordt vermeld op het monument. Op het monument, voorzien van krans met vlinder en een urn, werd een grafdicht aangebracht:
schenken,
Dies stappen wij met vreugd
naar ’t Graf.
Blijmoedig aan het Graf
te denken
Is ook een `vrucht, die
’t Kruis ons gaf.
