Tussen 1873 en 1903 werden de doden uit Schiebroek begraven in Overschie. Toen Overschie de ruimte op de begraafplaats zelf nodig had moest Schiebroek op zoek naar een lokatie voor een eigen begraafplaats. Gekozen werd voor een perceel van de weduwe H. Nicolaas. De weduwe verkocht een perceel van 35 bij 20 meter onder de voorwaarde dat ze een vrij graf voor zichzelf zou krijgen. Eind 1903 was de begraafplaats gereed en in 1904 werd de eerste dode er begraven.
Toen in 1920 de begraafplaats vol dreigde te raken, ging de gemeente op zoek naar een nieuwe lokatie. Uiteindelijk verviel de noodzaak voor een eigen begraafplaats door de annexatie door Rotterdam in 1941. De laatste dode werd in 1956 begraven. In totaal zijn er op de begraafplaats 190 doden begraven, waaronder 83 kinderen.
In het verleden zijn er regelmatig plannen geweest om de dodenakker te ruimen, maar graf nummer 1, het graf van de weduwe H. Nicolaas, mocht niet geruimd worden.
Duidelijk is te zien, hoe de begraafplaats op een terp staat, de reden hiervoor is dat Schiebroek zo'n 5 meter beneden n.a.p. ligt.
De begraafplaats is niet toegankelijk voor publiek. (2001)
Literatuur
- R.N. Hulsman en J.H. Mulder, 'Schiebroek, een gesloten boek', in: Begraven in Rotterdam en omstreken (Rotterdam, 1999) 107-110.
