Dat wil zeggen, dat ik reeds voorbereidingen heb getroffen, om mijn lichaam - nadat mijn ziel zich daarvan heeft losgemaakt - een laatste waardige rustplaats te geven in een op mijn maat gemaakte grafkist, die mij bij mijn leven, nu al bijna tien jaar, uitstekende diensten bewijst als boekenkast. 

Als het in de gemeente Bunschoten gaat over het oorlogsmonument of het monument voor de gevallen, gaan de gedachten vrijwel automatisch naar het monument aan het einde van de Spakenburger gracht. Logisch, want op dit monument staan alle oorlogsslachtoffers uit de gemeente vermeld.

Velen zien Eindhoven als een jonge stad, niet te vergelijken met die andere Brabantse stad ’s-Hertogenbosch. Toch lijken beide steden qua historie behoorlijk op elkaar, zeker als je weet dat het huidige grondgebied van Eindhoven al rond de zevende eeuw bewoond werd.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog had de Duitse bezetter in Nederland verschillende gevangenenkampen in gebruik. Nadat een kamp bij Schoorl te klein bleek, werd een bestaand barakkencomplex bij Amersfoort in gebruik genomen. Na de oorlog werd Kamp Amersfoort volledig ontmanteld en bleven er enkel resten van fundamenten over. Anno 2018 is het voormalige kamp een Nationaal Monument met een gedenkplaats waarmee de herinnering levend wordt gehouden aan wat zich tijdens de oorlog in en rondom Kamp Amersfoort heeft afgespeeld.

In de kerk van het Zuid-Limburgse Houthem bevindt zich een opvallend grafmonument. Vinden we in de rest van Nederland in kerken vooral grootste grafmonumenten voor zeehelden en personen van adel, in Houthem staat het houten praalgraf voor de heilige kluizenaar Gerlach, overleden in 1165.

Niet ver van het grootste hunebed van Nederland, even buiten het Drentse Borger, ligt aan de Marslandenweg een bescheiden joodse begraafplaats. Het is een herinnering aan een kleine gemeenschap. De eerste joodse familie die in de omgeving van Borger woonde, was het gezin van Marcus Davids. Hij vestigde zich in 1791 in het nabijgelegen Buinen.