In mei 2018 brachten twee medewerkers van stichting Dodenakkers.nl op uitnodiging van de Nederlandse ambassade een bezoek aan het Italiaanse Livorno. Doel was een opname te maken van de aanwezige historische Nederlandse grafmonumenten op de cimetero della Congregazione Olandese Alemanna en de historische waarde daarvan te bepalen.
Dat wil zeggen, dat ik reeds voorbereidingen heb getroffen, om mijn lichaam - nadat mijn ziel zich daarvan heeft losgemaakt - een laatste waardige rustplaats te geven in een op mijn maat gemaakte grafkist, die mij bij mijn leven, nu al bijna tien jaar, uitstekende diensten bewijst als boekenkast.
Velen zien Eindhoven als een jonge stad, niet te vergelijken met die andere Brabantse stad ’s-Hertogenbosch. Toch lijken beide steden qua historie behoorlijk op elkaar, zeker als je weet dat het huidige grondgebied van Eindhoven al rond de zevende eeuw bewoond werd.
Als kleine jongen bezocht ik vier keer het Anne Frankhuis in Amsterdam. Ik weet nog dat ik me kwaad maakte over die rare man met dat stommetje snorretje die haar dood had gemaakt. Via Anne Frank, die in haar dagboek al schreef over wat mensen kan overkomen in de oorlog, raakte ik nieuwsgierig naar wat er verder gebeurde in de oorlog. Zo kwam ik te weten dat 130.000 mensen zijn gesneuveld en worden herdacht in 42 gedenkboeken die bewaard worden op het Nationaal Ereveld in Loenen. Maar ik las ook over kinderen of volwassenen die in de Tweede Wereldoorlog dood gingen door explosieven, bommen of ze werden doodgeschoten. Sommige van hen staan niet in die gedenkboeken.
