Sinds 2015 kent de gemeente Alkmaar negentien begraafplaatsen. De stad zelf telt er slechts drie, waarvan de joodse begraafplaats het oudst is. Het aantal begraafplaatsen is met name toegenomen door de gemeentelijke herindeling waardoor in 2015 de gemeenten Graft-De Rijp (zes begraafplaatsen) en Schermer (zeven begraafplaatsen) aan Alkmaar werden toegevoegd. De grootste begraafplaats en ook de meest stedelijke is de gemeentelijke begraafplaats aan de Westerweg.
Een monument van de wederopbouwperiode wordt de Zuiderhof genoemd. De jongste begraafplaats van Hilversum werd tussen 1958 en 1964 aangelegd naar ontwerp van de architect Willem Marinus Dudok (1884-1974). Niet alles werd door Dudok ontworpen, want bij het groenontwerp kreeg hij mogelijk hulp van de plantsoenmeester van de gemeente. Het was een van Dudoks laatste ontwerpen uit een groot oeuvre. Het karakter van de begraafplaats verschilt in grote mate van de eerdere gemeentelijke begraafplaatsen die in Hilversum werden aangelegd.
Eerder al deden Henk Hin en Beerend Wietsma verslag van hun zoektocht naar oude graven en grafmonumenten op de kerkhoven in Heemskerk, gelegen rond de Dorpskerk en de Laurentiuskerk. In dit artikel nemen ze de gemeentelijke begraafplaats 'Eikenhof', gelegen aan de Marquettelaan, onder de loep.
Aan de westkant van Amsterdam verschenen in de negentiende eeuw een flink aantal begraafplaatsen en sommige verdwenen juist. Zo werd in 1845 binnen de stadsgrenzen de katholieke begraafplaats bij De Liefde aangelegd en in 1860 werd de Westerbegraafplaats geopend. Het aloude Karthuizerkerkhof en de begraafplaatsen op de bolwerken werden in diezelfde eeuw gesloten en ontruimd. Een van de nieuwe begraafplaatsen was Vredehof.
Aan de noordkant van de Kerk aan Zee in Muiderberg ligt al honderden jaren een mysterieuze grafsteen. Een aangespoelde Poolse zeeman zou er begraven zijn, zo gaat het verhaal. Maar er doen over dat graf zoveel verhalen de ronde…
Heidense kerkhofjes of begraafplaatsen zijn geen vreemd begrip in Nederland en Vlaanderen. Het betreft vaak plaatsen waaraan een oud verhaal hangt, waar of niet waar. Zo’n plekje met een oud verhaal ligt ook in het West-Friese dorpje Westwoud. Ooit stond hier een forse kerk, nu rest alleen het kerkhof.
Over namen van begraafplaatsen valt veel te zeggen. Vaak zijn ze genoemd naar een heilige, de straat waar ze aan liggen of is de naam een uitdrukking van de verwachting die voor de plek geldt: Rusthof, Ter Navolging zijn daar voorbeelden van. Maar de naam ‘Huis te Vraag’ is toch wel een vreemde eend in deze bijt.
In de zomer van 2007 maakte Johan Oosterbaan (ex-werknemer en kenner van de Willibrordusstichting bij uitstek) een inventarisatie van de begraafplaats van de Willibrordusstichting in Heiloo. Deze inventarisatie is met zijn instemming tot een leesbaar geheel bewerkt, zonder de inhoud van de oorspronkelijke tekst geweld aan te doen. De begraafplaats van de Willibrordusstichting kan worden beschouwd als een van die plekken van Heiloo die veel mensen niet kennen.
De locaties waar de stad Purmerend zijn doden heeft begraven zijn in grote mate bepaald door de geschiedenis van de religie in Purmerend. Het begraven van de doden maakt in elke religie deel uit van de rituelen. De geschiedenis van het begraven in Purmerend gaat terug naar het midden van de veertiende eeuw.
In het artikel over de oude begraafplaats aan de Ruïnelaan in het Noord-Hollandse Bergen kwam de voorganger van die dodenakker al even aan bod: het oude kerkhof bij de Ruïnekerk. Over kerk en kerkhof is echter veel meer te vertellen dan wat daar in de inleiding wordt verteld.