Utrecht 28 oktober 1879 - Utrecht 31 augustus 1963
De Utrechtse schrijver Willem Gerrit van de Hulst was een bekend schrijver van protestants-christelijke kinderboeken. Hij ligt begraven op begraafplaats Soestbergen, letterlijk op een steenworp afstand van het huis waar hij opgroeide. Tijdens zijn gehele schrijversloopbaan bleef Van de Hulst werkzaam als leraar op een kleine Utrechtse school.
* Amsterdam 15-5-1865 – † Noordwijk aan Zee 8-3-1937
Albert Verwey (geboren Verweij) was dichter en letterkundige. Op vijfjarige leeftijd verloor hij zijn moeder en bijna acht jaar later zijn vader. Zijn talent voor taal viel al vroeg op en zijn leraar Nederlands bracht hem in contact met een oud-leerling, Frank van der Goes, die later één van de oprichters van de SDAP zou worden. Van der Goes stelde hem op zijn beurt in december 1881 voor aan Willem Kloos.
* Utrecht 26 december 1914 - † Arnhem 9 november 1951
Voor de Tweede Wereldoorlog kreeg Crone enige bekendheid met zijn werk, onder andere met de novelle Gymnasium en liefde dat in 1936 verscheen. Het bleek de aanvang van een moeizame carrière als schrijver die zijn droevige verhalen over het algemeen situeerde in de stad Utrecht.
In de tweede helft van de negentiende eeuw waren er veel ‘dominee-dichters’ actief, onder hen P.A. Genestet en B. ter Haar. Cornelis Paradijs (een pseudoniem van Frederik van Eeden) noemt ze in zijn Predikantenlied. Als één van de Tachtigers, een vernieuwde beweging binnen de Nederlandse literatuur, verzette Van Eeden zich tegen de ‘dominee-poëzie’ van onder meer deze twee dichters.
* Leiden, 8 januari 1814 – † Oosterbeek, 8 november 1885
De familie Kneppelhout was een geslacht dat vele bestuurders heeft voortgebracht maar ook een bekende schrijver. Die schrijver, beter bekend onder zijn pseudoniem Klikspaan, genoot in de negentiende eeuw grote bekendheid vanwege zijn humoristische en realistische schetsen van het Leidse studentenleven.
* Den Haag 13 februari 1909 - † Roden 16 oktober 1998
Je bent wat de journalisten ‘tijdloze kopij’ noemen, maar ook, volgens mij, ‘vreetkopij’, want je hebt een waarlijk sprookjesachtig image: de stille, zwaarmoedige, bijna anonieme dichteres van de Drie Bundels in Een Kwart Eeuw, moeizaam bezig zielszieke mensen beter te maken.
Brief van Reve, 18 maart 1966 (geciteerd in: Maaike Meijer – M. Vasalis – Een biografie – Van Oorschot – 2011, p. 609
* Amsterdam, 13 november 1930 – † Amsterdam, 5 april 1990
Scheepmakers vader Nicolaas was accountant in Amsterdam. In zijn vrije tijd was Scheepmaker sr. een vurig supporter van de Amsterdamse amateurvoetbalclub Blauw Wit. Het was dus niet zo vreemd dat de jonge Nico vanaf zijn 12e bij Blauw Wit speelde. Zijn liefde voor voetbal zal uit die tijd stammen. En niet alleen voor voetbal. In clubverband beoefende hij zwemmen, schoonspringen, volleybal, basketbal en tafeltennis. In de vijftiger jaren was hij bovendien nog voetbalscheidsrechter. Een veelzijdig sportman dus. Maar zijn faam heeft hij niet alleen aan de sport te danken. Meer misschien nog wel meer aan zijn activiteiten als journalist, dichter en publicist.
Het gezin Scheepmaker bestond uit vader, moeder en vier kinderen, Nico was de oudste. Na de lagere school bezocht hij de Eerste 5-jarige HBS aan de Keizersgracht in Amsterdam waar hij pas op bijna twintigjarige leeftijd zijn einddiploma behaalde. In militaire dienst werd hij geplaatst bij de School Militaire Inlichtingen Dienst in Harderwijk. Hij kreeg daar onderricht in de Russische taal en in 1952, na zijn diensttijd, studeerde hij aan de Universiteit van Amsterdam Slavische taal en -letterkunde. Wegens het gebrek aan voldoende vooropleiding kon hij niet afstuderen. Wel vertaalde hij acht Russische romans waaronder Dokter Zhivago van Boris Pasternak. Door het geven van bijlessen Servo-Kroatisch kwam hij in contact met een van zijn leerlingen, Henny Lodewijks, waarmee hij op 18 juli 1957 in Belgrado trouwde.
* Berlijn, 16 november 1929 - † Amsterdam, 23 november 1990
'Ook ik,' schrijft Renate Rubinstein in Geloven we het wel, 'heb momenten van een verhoogd "kosmisch" bewustzijn, als dat het juiste woord is. Ik doel daarmee op momenten van sereniteit, teweeggebracht door het besef dat ik van stof ben en tot stof zal wederkeren. Alle in mij levende agressie is dan tijdelijk opgeheven en heeft ruimte gemaakt voor die gevoelens van berusting en vertrouwen die voort kunnen vloeien uit het aanvaarden van je 
afhankelijkheid en machteloosheid. Alles is in Gods hand zou ik dan willen zeggen, maar wat ik daarmee bedoel is geloof ik niet meer dan: als het slecht met mij afloopt dan zal het dat ook wel doen zonder dat ik mij er nu zorgen over maak.'
Rudy Kousbroek, Einsteins poppenhuis - Essays over filosofie
Renate Rubinstein, ook bekend als Tamar, het pseudoniem waaronder ze columns in Vrij Nederland publiceerde, werd op 16 november 1929 in Berlijn geboren. Haar ouders waren Duitsers, haar vader was Joods. De familie Rubinstein vluchtte in 1935 naar Nederland, woonde twee jaar in Londen en vanaf 1939 weer in Amsterdam, vanwaar Renates vader in juni 1940 naar een gevangenis in Wuppertal werd overgebracht en twee jaar later in Auschwitz werd vergast.
* Voorburg 12 augustus 1848 – † Baden (Zwitserland) 14 oktober 1923
Marcellus Emants was een vertegenwoordiger van het pessimisme. Hij zag het leven als een opeenstapeling van teleurstellingen. Volgens hem was dit een kwestie van verstand en niet van gevoel. Het is te begrijpen dat hij wenste onder het volgende grafschrift te liggen:
Beklaag nooit de verloste uit de krankzinnigheid die leven heet
Zijn weduwe gaf gevolg aan deze wens. Of dit werkelijk zijn wens was, bleef omstreden. Reden waarom zijn dochter Eva in oktober 1957, na het overlijden van de weduwe, het epitaaf liet verwijderen. Nu staat op de steen zijn naam, geboorte- en overlijdensdatum. Na het overlijden van Eva werd dit aangevuld met haar naam met geboorte- en overlijdensdatum. Onderaan de steen staat nog:
Rust in vrede
* Den Haag 23 december 1819 – † Amsterdam 26 december 1889
Jan Jacob Lodewijk ten Kate was theoloog, dichter en vertaler. Hij stond vanaf 1860 op de kansel in de Nieuwe kerk te Amsterdam. Velen zullen Ten Kate kennen van de spotrijmpjes die onder andere Frederik van Eden schreef:
Zing op! zing op! Ten Kate
(Gij kunt het toch niet laten)
Laaf onze ziel aan Harmonie
Al wat gij zingt is Poëzie!
Op 22 september 2010 werd met enig ceremonieel zijn grafsteen opnieuw onthuld. In de jaren tachtig van de vorige eeuw verdween de grafsteen van Ten Kate van begraafplaats De Nieuwe Ooster in Amsterdam, maar hij is nu weer terug.