In 1936 kwamen wij als familie Degenkamp voor het eerst in aanraking met begraafplaats St. Barbara. Destijds was de begraafplaats een jaar of veertig oud en de eerste aanplant was toen nodig aan vervanging toe. Tot de eerste werkzaamheden van mijn opa Richard Degenkamp behoorde dan ook de aanplant van de platanen en taxusstruiken die nu nog te vinden zijn op de begraafplaats.
Tja…en dan krijg je plotseling de vraag wat je funeraire plek is op Urk. Daar moest ik toch wel lang over nadenken. De gemeente Urk heeft twee begraafplaatsen en een kerkhof. En daar zijn toch funeraire plekjes genoeg te vinden, zou je denken.
Toch is dat nog niet zo eenvoudig. Urk, een voormalig eiland, waar de eilandmentaliteit met al zijn voor- en nadelen nog steeds sterk aanwezig is. Een samenleving die erg betrokken is bij elkaar, en hoewel op kerkelijk gebied heel erg versnipperd, in geval van nood en verdriet meteen weer samen sterk staat.
‘De berg’ vervult een belangrijke plaats in mijn leven. Ik kom er al van jongs af aan. En ik wil er ook naar terug, als het zover is. Vier generaties Heemels gingen mij voor. Voor iemand die wel iets heeft met tradities is begraven worden op ‘de berg’ geen willekeurige keuze. Het is een kwestie van gevoel.
Het is best een lastige vraag: “wat is jouw funeraire plek?”. Dan gaan de raderen draaien bij wijze van spreken. Overal waar ik kom, ook met vakanties, bezoeken we kerkhoven en begraafplaatsen, omdat ze steeds zo verschillend en fascinerend zijn. Maar de afgelopen jaren heb ik beroepsmatig veel begraafplaatsen bezocht.