Hunebed

Een uit grote zwerfkeien opgebouwde grafkamer, van oorsprong overdekt met aarde, afkomstig uit de Trechterbekercultuur. De Trechterbekercultuur beslaat een periode in het neolithicum (niewe steentijd) in Noord-Europa tussen circa 4350 tot 2700 voor Christus. De in Nederland aangetroffen hunebedden zijn voornamelijk gebouwd tussen 3400 en 3050 voor Christus.

De stenen die gebruikt werden voor het bouwen van de graven, waren afkomstig uit Scandinavië en hier in de IJstijd afgezet door het landijs. Door grote stenen rechtop te plaatsen en deze af te dekken met platte stenen ontstond een lange grafkamer waarin overledenen neergelegd werden. Het kwam ook voor dat afzonderlijke resten van elders begraven personen in de grafkamer geplaatst werden. Dit moet onderdeel zijn geweest van een grafritueel.

In Nederland resteren nog 53 hunebedden waarvan 52 in Drenthe en 1 in Groningen. Met name in de vroege twintigste eeuw is veel onderzoek gedaan naar de resten die aangetroffen in de grafkamers. Lichamen waren vaak volkomen vergaan, maar door de bijgiften kon veel afgeleid worden over het volk dat deze hunebedden bouwde. Veel hunebedden zijn in die tijd ook gerestaureerd en een enkele is weer in originele staat teruggebracht met aarden heuvel en al. De hunebedden zijn alle beschermd als archeologische monument.